Nie, w dzisiejszym wpisie nie chcę Wam opowiedzieć o londyńskim lekarzu zamieniającym się nocą w potwora. Będzie standardowo, czyli o sprawach powiązanych z webmasterką.

Krótki akapit wstępu, bo większość z Was prawdopodobnie nie zna wspomnianego skryptu. Otóż [Jekyll][jekyll] jest to narzędzie, które pozwala wygenerować statyczną stronę na podstawie dostarczonych plików. Można to nawet nazwać CMS-em, bo w pewien sposób umożliwia zarządzanie treścią, jednak w sposób odmienny od większości systemów tego typu. Tak jak wspomniałem wcześniej, Jekyll bazuje na plikach utworzonych przez webmastera. Składają się na nie:

• Szablony - pliki HTML, które definiują układ i kod strony. Tak jak we wszystkich innych skryptach, zawierają one zmienne, pod które będą podstawiane odpowiednie wartości: np. tytuł strony, czy jej treść
• Pliki z treścią - tutaj rozróżnić możemy wpisy oraz normalne podstrony
• Pliki nie parsowane - takie jak pliki CSS czy obrazki

Jekyll sparsuje otrzymane pliki i wyrzuci nam całą strukturę statycznych plików, które wrzucamy na serwer i mamy naszą stronę. Odmienia to trochę podejście do tworzenia witryn. Zamiast dynamiki nadawanej za pomocą języków działających po stronie serwera, całą stronę generujemy u siebie na komputerze, a na serwerze trzymamy statyczną witrynę wspieraną co najwyżej przez technologie client-side takie jak JavaScirpt.

Może wydawać się, że takie rozwiązanie to cofnięcie się do średniowiecza, w końcu Web 2.0, to coraz bardziej interaktywne strony internetowe. Z drugiej strony użycie Jekylla pozwala się nam skupić na tworzeniu treści, nie martwiąc się o inne kwestie. Po prostu piszemy treść w naszym ulubionym formacie (takim jak Markdown), a potem wydajemy jedną komendę i mamy gotowego bloga, który w dodatku do działania nie wymaga żadnego specjalnego serwera, bo wystarczy serwowanie odwiedzającym statycznych plików.

Drugą cechą stojącą za rosnącą popularnością tego rozwiązania w ostatnim czasie, jest fakt iż Jeykyll jest automatycznie zintegrowany z GitHub Pages. Jeżeli ktoś nie wie co to, to już spieszę z tłumaczeniem. Jest to metoda serwowania strony WWW przetrzymywanej w systemie kontroli wersji git. Przyznacie, że brzmi to bardzo wygodnie - całość witryny trzymana jest na GitHubie dzięki czemu mamy dokładną kontrolę nad wszelkimi wprowadzanymi zmianami, a Jekyll "magicznie" generuje bloga/stronę na podstawie dostarczonych plików.

Sam myślałem nad zastosowaniem tego hipsterskiego podejścia u siebie na stronie, jednak przeważyło moje przywiązanie do klasycznej dynamiki stron WWW. W momencie kiedy do strony obsługiwanej przez Jekylla trzeba dodać podstawowe elementy interakcji z użytkownikiem, zaczyna się naprawdę mocne kombinowanie. Poza tym nie znam w ogóle Ruby, w którym został napisany Jekyll i wszelkie modyfikacje przychodziły by mi z trudem.

Zaprezentowany skrypt nie jest oczywiście jedynym tego typu. Ze względu na popularność opisanego podejścia, powstały podobnie działające rozwiązania dla wielu innych języków. Z tych napisanych w PHP można wymienić między innymi Phrozn czy PieCrust. Pewne podsumowanie najpopularniejszych static generatorów zawiera strona StaticGen.com.

Co sądzicie o takim, jakby nie patrzeć, mocno odmienionym podejściu do tworzeniu blogów. Interesowaliście się kiedyś takimi rozwiązaniami?